سنبل‌الطيب (علف گربه) يك گياه تند است و به دليل خواص دارويي كه دارد شناخته شده است. سنبل‌ الطيب (علف گربه) يك گياه مقاوم است كه از ريشه و برگ‌هاي آن به‌عنوان آرام‌بخش استفاده مي‌شود. ريشه گياه سنبل الطيب در طب سنتي ايران داراي ارزش دارويي است و از آن به‌عنوان آرام‌بخش اعصاب، خواب‌آور، ضد تشنج، درمان افسردگي، هضم‌كننده غذا و ضد دل‌پيچه به صورت دمنوش سنبل‌ الطيب، عرق سنبل‌ الطيب استفاده مي‌شود. نام علف گربه براي اين گياه ناشي از ويژگي آن است كه گربه‌ها را به خود جذب مي‌كند و نوعي اثر روان‌گردان در آن‌ها دارد. اين خاصيت به دليل وجود آكتينيدين در عصاره اين گياه است كه به فرومون‌هاي بدن گربه‌ها شباهت دارد. اين گياه اثر مشابهي نيز بر روي موش‌هاي صحرايي دارد. سنبل‌الطيب داراي بويي مطبوع است و گربه بوي اين گياه را از فاصل دور تشخيص داده به‌طرف آن مي‌رود و در اطراف آن به جست‌وخيز مي‌پردازد و از بوي آن مست مي‌شود. گل‌ سنبل‌الطيب به رنگ سفيد يا صورتي و به‌صورت خوشه‌اي است. قسمت مورداستفاده اين گياه ريشه آن است و معمولاً از ريشه گياهي كه بيش از دو يا سه سال عمر دارد استفاده مي‌شود.

سنبل الطيب پس از خشك شدن به رنگ قهوه‌اي درمي‌آيد. طعم آن تلخ ولي خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشك شدن بيشتر مي‌شود. ريشه سنبل‌الطيب حاوي ۱ درصد اسانس است. اين اسانس در ريشه تازه بيشتر است و به‌تدريج كه ريشه خشك مي‌شود مقدار اسانس آن كاهش يافته ولي بوي آن قوي‌تر مي‌شود. اسانس تازه به رنگ سبز مايل به زرد است ولي در اثر ماندن غليظ مي‌شود. آثار دارويي ريشه تازه آن سه برابر خشك‌شده آن است. سنبل‌الطيب بايد در حرارت كم خشك شود و در حرارت بالا تمام اثر دارويي آن از بين مي‌رود. در سال ابتدايي كاشت سنبل‌ الطيب برگ‌ها تشكيل مي‌شود و بعد از گذراندن زمستان در سال دوم ساقه‌ها رشد كرده و ارتفاع آن معمولاً ۵۰ تا ۱۵۰ سانتي‌متر است. در سال دوم در ادامه ساقه‌ها گل‌ها به‌صورت مجتمع به رنگ سفيد يا صورتي تشكيل مي‌شود كه جذب‌كننده قوي حشرات بوده و از بوي مطبوعي برخوردار است. سنبل‌الطيب (علف گربه) را مي‌توان هم از نهال و هم از بذر آن كاشت. البته بهترين راه براي اطمينان از داشتن گياهان سالم در باغ، كشت سنبل‌الطيب (علف گربه) از بذر است.

كاشت

بذرهاي گياه سنبل‌الطيب را ابتدا در خانه نشا كنيد. سعي كنيد بذرهايي تهيه كنيد كه كمتر از يك سال سن دارند. برخلاف ديگر گياهان دانه سنبل‌الطيب را نمي‌توان مدت زيادي ذخيره كرد؛ بنابراين بذرها را از يك جاي مطمئن تهيه كنيد. بذرهاي سنبل‌الطيب را در يك خاك غني بكاريد. چهار تا هشت هفته قبل از اين‌كه قصد داريد آن‌ها را در باغ بكاريد، بذرها را در خانه نشا كنيد. به‌آرامي آب گرم روي خاك بپاشيد و سيني نشا را در يك جاي آفتابي قرار دهيد. چراغ‌هاي فلورسنت يا چراغ‌هاي مخصوص رشد گياهان، مي‌توانند به جوانه‌زني كمك كنند. اگر خانه شما تا حدودي سرد است مي‌توانيد با استفاده از بسته‌بندي‌هاي پلاستيكي يك محيط گلخانه‌اي براي سيني بذر گياه فراهم كنيد.

نهال سنبل‌الطيب را تا زمان تشكيل دومين مجموعه برگ حقيقي، در خانه نگه داريد. قبل از انتقال نهال به زمين، خاك را با كمپوست و كود گياهي مخلوط كنيد. گياه سنبل‌الطيب به‌طوركلي نياز زيادي به كود ندارد ولي اگر خاك فقير و ضعيف باشد، قبل از كاشت بايد حتماً به خاك كود و كمپوست اضافه كرد. PH مناسب براي رشد سنبل‌الطيب ۵/۵ تا ۷ است. جايي را براي كاشت نهال‌هاي سنبل‌الطيب انتخاب كنيد كه در روز حداقل ۶ ساعت نور مستقيم خورشيد دريافت كند. گياه سنبل‌الطيب در سايه جزئي بعدازظهر مشكلي ندارد. فاصله بين نهال‌هاي سنبل‌الطيب را از هر طرف ۹۰ سانتي‌متر در نظر بگيريد. سنبل‌الطيب گياه بزرگي است، به‌طوري‌كه نياز به فضاي زيادي براي رشد دارد. اگر گياهان سنبل‌الطيبي كه مي‌خواهيد بكاريد تا ارتفاع ۱/۲ متر بلند مي‌شود، مي‌توانيد آن‌ها را نزديك‌تر به هم بكاريد.

گياه سنبل‌الطيب را در جايي بكاريد كه بتواند به‌راحتي بلند شود. برگ‌ها و ريشه‌هاي گياه سنبل‌الطيب، بوي ترشيده مانند دارند و بوي گل‌هاي آن تقريباً شبيه بوي وانيل است. اگر مي‌خواهيد گياه سنبل‌الطيب را در بالكن خانه خود نگه داريد، بايد قبل از اين كار اين مسئله را بدانيد كه ممكن است بوي برگ‌هاي آن براي شما كمي ناخوشايند باشد. براي جلوگيري از خورده شدن نهال‌هاي كوچك سنبل‌الطيب توسط پرندگان، مي‌توانيد براي آن‌ها يك قفس سيمي درست كنيد. گياه سنبل‌الطيب براي رشد به مقدار زيادي آب نياز دارد. خاكي كه گياه سنبل‌الطيب در آن كاشته مي‌شود بايد زهكشي خوبي داشته باشد. درصورتي‌كه در منطقه شما باران نمي‌بارد، هر جند روز يك بار خاك را با آب خيس كنيد و مقدار زيادي آب به گياه بدهيد.

برداشت

براي جلوگيري از گسترش بيش‌ازحد گياه سنبل‌الطيب و جلوگيري از به دانه رفتن گياه، گل‌هاي آن را بچينيد. از گل‌هاي گياه سنبل‌الطيب مي‌توانيد به‌عنوان دسته‌گل استفاده كنيد. همچنين چيدن گل‌ها باعث مي‌شود كه ريشه‌ها قوي بمانند و اين كار براي زماني كه گياهان به خواب مي‌روند مفيد است. براي چيدن گل‌ها از يك چاقو يا قيچي تيز استفاده كنيد. گل‌ها را با مقداري از ساقه بچينيد. گياه سنبل‌الطيب در اوايل بهار گل مي‌دهد، شما مي‌توانيد از هر گياه، دو يا سه گل برداشت كنيد (بستگي به سن گياه دارد). براي برداشت ريشه‌ها و برگ‌هاي دارويي گياه سنبل‌الطيب، يك سال كامل صبر كنيد. ريشه‌هاي بالغ سنبل‌الطيب را در پاييز برداشت كرده و خشك كنيد. چند روز قبل از برداشت ريشه‌هاي سنبل‌الطيب، به گياه آب ندهيد. در اين صورت تركيبات طبيعي گياه قوي‌تر مي‌شوند.

گياهان سنبل‌الطيب مسن‌تر را توسط بيل از خاك بيرون آوريد و اجازه دهيد تا گياهان جوان‌تر براي سال آينده رشد كنند. بيل را به‌صورت عميق در خاك فرو كنيد تا بتوانيد تمام ريشه را بيرون آوريد. ريشه‌ها را قبل از اين‌كه به خانه بياوريد با آب باغ بشوييد. ريشه را به بخش‌هاي ۱/۶ تا ۲/۵ سانتي‌متري تقسيم كنيد و آن‌ها را در يك كاسه بخيسانيد و سپس با آب كامل بشوييد. ريشه‌ها را در يك جاي خشك و خنك به مدت دو يا سه ماه قرار دهيد تا خشك شوند. ريشه‌ها بوي تندي دارند، بنابراين آن‌ها را براي خشك كردن در جايي مثل ميز آشپزخانه قرار ندهيد. جوشانده ريشه سنبل‌الطيب براي كمك به خواب، مفيد است. برگ‌هاي سنبل‌الطيب را براي استفاده در چاي جدا كنيد. از برگ‌هاي تميز و تازه سنبل الطيب به‌عنوان يك چاي آرام‌بخش استفاده كنيد و يا آن‌ها را خشك كرده و با چاي خشك مخلوط كنيد.

ريشه سنبل‌ الطيب از نظر طب قديم ايران گرم و خشك است خواص سنبل الطيب مهم آن به شرح زير است:

ضد تشنج

رفع ناراحتي‌هاي عصبي و هيستريك

ضد اسپاسم و آرام‌بخش

تب بر

درمان بي‌خوابي

ضد كرم معده و روده

ضد هيجان

برطرف‌كننده ميگرن

برطرف كردن دلهره، تشويش و نگراني

درمان بيماري ماليخوليا

برطرف كردن درد سياتيك

درمان درد سينه

از بين برنده استفراغ

مؤثر در معالجه مرض قند

التيام زخم‌ها با گرد سنبل‌الطيب

گل بنفشه با نام انگليسي Pansy و نام علمي Viola. sp از خانواده بنفشگان (Violaceae)، گياهي است علفي و چندساله كه البته به‌صورت يك‌ساله و يا دوساله كشت مي‌شود. برگ گل بنفشه قلبي شكل است كه بر روي سطح زمين قرار گرفته‌اند. گل‌هاي بنفشه به رنگ‌هاي متنوع مانند زرشكي، ارغواني، بنفش، آبي و به‌ندرت به رنگ سفيد و سياه است. اين گل‌ها معطر بوده و يكي از گل‌هاي زينتي زيبايي هستند كه گلدهي آن در اوايل بهار انجام مي‌شود.

كاشت

زمان مناسب كاشت بنفشه اوايل شهريور تا اواسط پاييز است. مقداري خاك را درون گلدان و يا سبد ريخته يا در قسمتي از باغچه بذر بنفشه ها را روي خاك بپاشيد و حدود نيم سانتي‌متر روي آن خاك يا كود دامي پوسيده بريزيد و سپس خوب آبياري كنيد. حدود ۵ الي ۱۰ روز بعد بذرها سبز مي‌شوند و زماني كه مقداري بزرگ شدن (حدود يك‌ماهه الي دوماهه) رسيدند آنها را از خزانه درآورده و در محلي كه مي‌خواهيد به فاصله ۱۵ الي ۲۰ سانتي‌متر نشا كنيد بهترين روش همين است. برخي‌ها بذر گل بنفشه را روي محلي كه موردنظرشان هست مي‌پاشند تا همان‌جا سبز بشود اما اين روش درست نيست دليلش اين است كه زمان بذرپاشي بذرها نامنظم روي زمين ميافتند و وقتي سبز مي‌شوند. خيلي از آنها ممكن است كنار هم سبز بشوند اما زماني كه بذرها رو درون خزانه بكاريد بعد مي‌توانيد به‌صورت منظم بوته‌هاي اين گل را به هر طريقي و به هر فاصله‌اي كه مي‌خواهيد بكاريد.

به اين نكته هم حتماً توجه شود كه هيچ‌وقت اقدام به نگهداري گل و گياهان بيروني در منزل نكنيد چون درون منزل نور و تهويه هواي كافي براي رشد گياهان و درختان بيروني وجود ندارد حتي كاشت بذر هم ممكن است با مشكل مواجه شود در كل اگر مكاني براي كاشت بذر نداريد و مجبور هستيد كه در منزل اين كار را بكنيد. بهتر است گلدان خزانه را روي پنجره جنوبي بگذاريد تا نور كافي به آن برسد و حتماً پس از سبز شدن بذر گياهاني كه بيروني هستند آنها را به بيرون از خانه انتقال بدهيد اگر به بيرون انتقال ندهيد ساقه‌ها دراز شده و كم‌كم از بين مي‌رود.

تكثير اين گياه به ۴ روش شامل كشت با بذر، قلمه زدن، تقسيم با ريشه و تقسيم ساقه انجام مي‌شود كه بستگي به نوع گونه، از يكي از آن‌ها استفاده مي‌شود. مهم‌ترين روش تكثير كه اكثر گونه‌ها از اين روش ازدياد مي‌يابند، كشت بذر است. در اين روش عمل نشاكاري صورت مي‌گيرد كه در مرداد در شاسي مي‌كارند و نشاها را در پاييز با زمين اصلي انتقال مي‌دهند و در زمستان در زير برف باقي مي‌مانند. انتقال نشا هر چه زودتر انجام شود، گل‌ها درشت‌تر خواهد شد.

اين گياه به آبياري كافي و منظم نياز دارد. اگر خاك خشك شود، باعث مي‌شود گلدهي كاهش يابد و اگر غرقابي اتفاق بيافتد، ريشه دچار خفگي شده و مي‌پوسد و گياه از بين مي‌رود. خاكي كه داراي خاك‌برگ باشد و غني از كود حيواني باشد، رشد مطلوبي را براي گياه ايجاد مي‌كند البته نكته مهم اين است كه حتماً زهكش خاك مناسب باشد. بنفشه گياهي است آفتاب دوست. البته مي‌تواند كمي سايه را تحمل كند ولي بايد توجه داشت كه اگر محيط رشد گياه، نتواند نور موردنياز گياه را فراهم كند، گل‌هاي توليد شده كوچك خواهند شد. اين گياه هواي خنك را دوست دارد. وقتي به اواخر بهار مي‌رسيم و هوا رو به گرمي مي‌رود، گلدهي كم مي‌شود. در زمستان مي‌توان سرما و يخبندان را تحمل كند و زير برف زنده مي‌ماند.

در زمان كاشت بذر بايد توجه داشت كه چون گياه به آفتاب‌سوختگي حساس است، پس بايد سايه را در خزانه ايجاد كرد. گونه بنفشه سه رنگ، به مرگ گياهچه حساس است. پس بايد توجه داشت كه محيط كشت آلوده نباشد و كود دامي كه به محيط اضافه مي‌شود دچار آلودگي نباشد. ويروس موزاييك خيار يكي از ويروس‌هاي گياهي است كه از اين گياه استخراج گرديده و بر روي آن اثبات شده است.

خواص گل بنفشه

استفاده از گياه بنفشه براي بهبود و درمان سردردهاي ناشي از گرمي بسيار مفيد است. يكي از مشكلات شايع كه امروزه گريبان گير بيشتر افراد جامعه شده است، سردرد است كه بخش عمده‌اي از اين سردردها، به دليل گرمي زياد مغز يا خشك شدن نسبي مغز به خاطر سبك زندگي امروزي (استرس‌هاي زياد فردي، دير خوابيدن، كم بودن خواب شب، مصرف زياد گرمي‌ها و مواد غذايي تند و طعم‌دهنده) است و مصرف شربت بنفشه به درمان آن كمك شاياني مي‌كند.

از مهم‌ترين فوايد گل بنفشه استفاده از آن براي درمان سرفه‌هاي ناشي از گرمي و خشكي است. طبع خنك اين گياه باعث شده استفاده از شربت و دمنوش بنفشه تهيه شده از آن، باعث انعطاف‌پذير و نرم شدن ريه و مجاري هوايي شود.

مصرف شربت گل بنفشه براي افرادي كه اسهال‌هاي خوني ناشي از گرمي و صفرا دارند، مفيد است. به‌طوركلي گياه بنفشه به دليل داشتن طبع خنك، ضد صفرا عمل مي‌كند. بنابراين علت و ريشه اين نوع اسهال را برطرف كرده و باعث بهبود تحريك روده، اسهال و خون‌ريزي مي‌شود.

گل بنفشه در درمان بيماري‌هاي گوارشي و پاك‌سازي ريه و پوست استفاده مي‌شود و براي درمان بيماري سينوزيت بسيار مفيد است. همچنين ريختن چند قطره از آب دم كرده اين گياه، در بيني براي باز كردن تنفس، رفع خشونت سينه و زكام بسيار مفيد است. آب دم كرده گل بنفشه براي درمان برفك دهان مفيد بوده، به اين منظور مقداري از آن را در دهان نگه داريد و يا با آب تازه آن دهان‌شويه كنيد، برفك دهان را برطرف مي‌سازد، ورم لثه را مي‌نشاند و اگر در گلو قرقره كنيد آنژين را درمان مي‌كند.

روغن گل بنفشه نيز فوايد بسيار دارد ازجمله جلوگيري از ريزش مو، سفيد كردن پوست صورت، برطرف كردن كك‌ومك صورت، نرم كردن مو و براي سينوزيت، ميگرن و سردرد بهترين درمان است. كاهش و رفع تب از ديگر خواص بنفشه است. به اين منظور مقداري گل بنفشه را داخل آب‌خنك همراه با گلاب بريزيد و بعد از نيم ساعت صاف كرده و به شخص تب‌دار داده شود.

بابوبه گياهي است يك‌ساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتيمتر كه به‌صورت خودرو در مزارع و كنار جاده‌ها مي‌رويد. ساقه آن داراي انشعاباتي است و برگ‌هاي آن بريدگي‌هاي باريك و دراز با ظاهر برگچه مانند دارد. گل‌ها به‌صورت گل آذين كاپيتول و به رنگ سفيد و زرد است. گياهي دائمي و هميشه سبز كه توده گل‌هاي مينائي شكل آن به رنگ زرد ليموئي هر يك در انتهاي ساقه‌اي باريك در فصل تابستان ظاهر مي‌شوند. برگ‌ها بسيار منقسم و سرخس مانند بوده و در فصل زمستان جذابيت گياه را تأمين مي‌كنند. حداكثر بلندي و گستردگي آن به يك متر مي‌رسد. گل بابونه گياهي است از تيرۀ كاسني، همه‌جايي، علفي، يك‌ساله، داراي ريشه مخروطي شكل و كم‌وبيش سطحي كه هميشه در اواخر دورۀ رويش از انشعابات فراواني برخوردار مي‌شود. اين گياه داراي خواص دارويي فراوان است. ساقه‌اش استوانه‌اي شكل است. ارتفاع ساقه متفاوت و بسته به محل رويش و شرايط اقليمي آن است. در زمين‌هاي شور ساقه كوتاه و به‌صورت خوابيده روي زمين قرار مي‌گيرد. برگ‌ها فاقد كرك و صاف به‌صورت متناوب نسبت به يكديگر روي ساقه قرار مي‌گيرند. گل‌ها در انتهاي ساقه‌هاي اصلي و فرعي ظاهر مي‌شوند. قسمت مياني گل‌ها كه مجموعه‌اي از گلچه‌هاي لوله‌اي زردرنگ است و در اوايل رويش نيمه كروي، با باز شدن گلچه‌هاي لوله‌اي، كم‌وبيش مخروطي مي‌شوند. گل‌هاي بابونه شيرازي دو نوع گلچه زبانه‌اي به رنگ سفيد و گلچه لوله‌اي به رنگ زرد است. بخش مورداستفاده اين گياه، كاپيتول‌هاي (مركز گل گياه) آن است كه در فاصله ماه‌هاي ارديبهشت تا مهر ماه، آن را از ساقه جدا مي‌كنند. گل‌هاي بابونه كوچك بوده و فرم آن همانند گل مينا يا آفتابگردان و خوراكي بوده كه در تهيه چاي بابونه مورداستفاده قرار مي‌گيرد، البته اين تنها راه مصرف آن نبوده، از اين گياه به‌عنوان چاشني در برخي غذاها و سالادها استفاده مي‌شود. طعم گل‌هاي بابونه به‌طور غالب شيرين است. ساقه آن به رنگ سبز مايل به سفيد، برگ‌هاي آن كوچك متناوب و داراي بريدگي‌هاي باريك، نامنظم و پوشيده از كرك است. گل‌هاي آن مجتمع در يك طبق كه به‌طور منفرد در انتهاي ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر مي‌شود. در هر طبق، گل‌هاي سفيد در اطراف و گل‌هاي زرد در قسمت وسط قرار دارند. بابونه از گياهان بومي منطقه مديترانه بوده ولي منشأ آن را در آسياي صغير گزارش كرده‌اند. اين گياه امروزه پراكندگي وسيعي در اروپا، آسياي غربي، آفريقاي شمالي آمريكاي شمالي و جنوبي و استراليا پيدا كرده است.

در ايران نيز گونه‌هاي مختلف جنس ماتريكاريكا در نقاط مختلف كشور رشد مي‌كنند. اين گياه در آذربايجان، لرستان، فارس قيروكارزين غربي انديمشك و خوزستان (دزفول، ايذه، هفت گل، شوشتر، رامهرمز و بهبهان) اطراف تهران و دماوند و همچنين در جنگل فندقلو ويلكيج نمينو همچنين در مناطق وسيعي از چمنزارهاي استان چهارمحال و بختياري در [ميزدج و كوهرنگ و ساير نقاط] مي‌رويد. بعضي از گونه‌هاي ديگر بابونه مانند بابونه آلماني در نواحي مختلف اروپا مي‌رويد.

كاشت بابونه

بابونه را معمولاً به‌صورت مستقيم كشت مي‌كنند و نشاء گيري آن رايج نيست و توصيه نمي‌شود، بذر بابونه بسيار ريز بوده و در هر نيم گرم بيش از هزار عدد بذر وجود دارد. براي كاشت بابونه را مي‌توان دو نوبت در سال به‌صورت مستقيم كاشت: ۱) نيمه دوم اسفندماه ۲) اواخر شهريور تا اواخر مهرماه

براي كاشت خانگي و به‌صورت محدود در تمامي طول بهار و تابستان مي‌توان اقدام به كاشت در باغ (باغچه) و گلدان نمود. براي كاشت بذر بابونه در باغچه و مزرعه ابتدا خاك (بستر كشت) را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتي‌متر زيرورو كنيد و با كود حيواني پوسيده يا كمپوست مخلوط كنيد. بذرها را با ۳ تا ۵ برابر حجم آن با خاك يا ماسه مخلوط كنيد و سپس به‌صورت دست پاش بر روي سطح خاك بپاشيد و بر روي آن سطح نازكي از خاك نرم بريزيد. علاوه بر گياه بابونه كه نياز به نور كامل دارد، بذر بابونه نيز براي جوانه‌زني نياز به نور دارد در نتيجه در محيطي كاشته شود كه پر نور باشد.

برخي معتقدند كه روي بذر بابونه را نبايد با خاك پوشاند زيرا براي جوانه‌زني بايد نور دريافت كنند ولي اين عمل درصد جوانه‌زني را كاهش مي‌دهد چون برخي بذرها با خاك ارتباط برقرار نكرده و خشك مي‌مانند و جوانه نمي‌زنند. براي كاشت بذر بابونه در گلدان، گلدان انتخابي بايد عمقي حداقل ۱۰ سانتي‌متري داشته باشد. چون بذرها در عمق كمي كاشته شده حتماً به نحوي آبياري شود كه بذرها شسته نشود. تا قبل از جوانه‌زني بذر، بستر كشت هميشه بايد مرطوب باشد ولي غرق آبي نه براي تسريع در جوانه‌زني بذرها مي‌توانيد بر روي بستر كشت يك مشما شفاف بياندازيد، توجه كنيد كه با اين كار دما زير مشما بالا مي‌رود و درصورتي‌كه هوا خيلي گرم باشد از انجام اين كار پرهيز كنيد و تنها مراقب باشيد كه خاك خشك نشود.

بعد از جوانه‌زني بذرها، گياهان قوي را نگه داريد و باقي را حذف كنيد همچنين با حذف گياهان اضافه فاصله گياه بابونه‌ها را از يكديگر ۱۵ تا ۲۰ سانتي‌متر برسانيد تا فضاي كافي براي رشد تمامي گياهان فراهم شود. علف‌هاي هرز را از همان ابتدا حذف كنيد، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذي خاك ميان گياه و علف هرز مي‌شود و باعث كاهش مواد دريافتي موردنياز گياه و كم شدن اسانس و عطر گياه مي‌شود. دماي كاشت بذر و جوانه‌زني ۲۰ تا ۲۵ درجه مناسب است، بعد از رشد دماهاي بالاتر را نيز تحمل مي‌كند. (بذرها در دماي ۵ تا ۱۰ درجه نيز قابليت جوانه‌زني دارند) PH مناسب براي خاك بابونه ۸ تا ۹ است، بابونه تحمل خوبي در مقابل خاك‌هاي شور داشته و در اين نوع خاك نيز قابل كاشت بوده ولي گلدهي و ميزان اسانس را كاهش مي‌دهد. آبياري گياه بابونه بايد به‌طور منظم باشد، مرطوب بودن خاك پاي گياه باعث افزايش گلدهي و افزايش ميزان اسانس مي‌شود.

براي مبارزه با علف­هاي هرز بابونه مي­توان از علف­كش مالوران به ميزان ۳ الي ۴ كيلوگرم در هكتار به‌صورت محلول پاشي استفاده كرد. زمان مناسب براي استفاده از اين علف­كش اواسط فروردين ماه است. اين علف­ كش تأثير سوئي بر گياه ندارد و مي­توان تا مرحله ۲ يا ۳ برگي از آن استفاده كرد. به كار بردن ۱ تا ۵/۱ كيلوگرم در هكتار نمك سديم ۲٫۴٫D براي كنترل علف­هاي هرز مفيد است. ترفلان به مقدار ۲ ليتر در هكتار به‌صورت پيش رويشي به خاطر عدم وجد پس مانده نامطلوب از اين سم بسيار مورد استفاده قرار مي­گيرد. از آنجايي كه اين گياه بخصوص در مرحله ۲ تا ۳ برگي قدرت رقابت خوبي با علف­هاي هرز دارد، در كشت آن نياز چنداني به علف‌كش نيست. اما درصورتي‌كه نياز به سم‌پاشي قطعي باشد بهتر است اين كار را در حدود ۶ هفته قبل از كاشت با استفاده از علف­كش­هايي كه روي بذر علف هرز مؤثر هستند و يا زماني كه علف هرز در حال جوانه­زني است، انجام داد. آبياري اين گياه معمولاً به‌صورت آبياري اين گياه معمولاً به‌صورت ثقلي- كرتي صورت مي­گيرد. مناسب­ترين رطوبت خاك بين ۶۰ تا ۷۰ درصد است. آبياري در طي گل­دهي بسيار مفيد بوده و سبب يك‌بار برداشت اضافي گل مي­شود.

برداشت

قسمت مورد مصرف گل‌هاي گياه بابونه است كه به‌صورت خشك‌شده مصرف مي‌كنند در نتيجه هنگامي‌كه گل‌ها باز مي‌شوند برداشت آغاز مي‌شود. برداشت گياه بابونه در جهان در سطح وسيع به‌وسيله ماشين‌هاي مخصوص و در سطح‌هاي كوچك‌تر با ابزارهاي ساده و دستي انجام مي‌شود كه در تصوير زير مي‌بينيد، گل‌ها معمولاً براي دسته‌بندي و جابجايي بهتر همراه با بخشي از دمگل (ساقه) گياه برداشت مي‌شوند (معمولاً ۵ سانتي‌متر) در اين حالت داراي بالاترين اسانس است. براي داشتن بالاترين كيفيت، گل‌ها به فاصله كمي از برداشت بايد خشك شوند. در هر هكتار زمين زير كاشت بابونه معمولاً ۰٫۵ تا ۲ تن گل بابونه تازه برداشت مي‌شود كه پس از خشك نمودن مي‌توان ۰٫۱ تا ۰٫۵ تن گل خشك به دست آورد.

خواص بابونه

بابونه از نظر طب قديم ايران گرم و خشك است و از تقويت‌كننده‌هاي تلخ به حساب مي‌آيد.

يكي از مهم‌ترين خواص گل بابونه، درمان زخم و ورم معده است كه به‌آساني اين مرض را درمان مي‌كند.

بابونه اعصاب و قواي جنسي را تقويت مي‌كند.

بابونه تقويت‌كننده مغز است.

بابونه ادرارآور و قاعده آور است.

اين گياه ترشح شير را در مادران شيرده افزايش مي‌دهد.

استفاده از بابونه در زيبايي به‌اندازه قدمت به‌كارگيري آن در عطاري‌ها سابقه دارد. خواص آن به‌خصوص براي پوست‌هاي شكننده و حساس در مقابل تغييرات جوي مفيد است.

درمان‌كننده سردرد و ميگرن است.

استفاده از بابونه سنگ مثانه را خرد و دفع مي‌كند.

اگر كسي قطره‌قطره ادرار مي‌كند، به او دم‌كرده بابونه دهيد تا درمان شود.

بابونه درمان‌كننده كمي ترشحات عادت ماهيانه است.

براي درمان چشم‌درد، بابونه را در سركه ريخته و بخور بابونه دهيد.

براي تسكين دردهاي عضلاني دم‌كرده بابونه بنوشيد.

جويدن بابونه براي التيام زخم‌هاي دهان مفيد است.

بابونه تب بُر و تسكين‌دهنده درد است.

بابونه تقويت‌كننده معده است.

براي تسكين درد در هنگام دندان‌درآوردن بچه‌ها، به آن‌ها دم‌كرده بابونه بدهيد.

براي رفع بي‌خوابي و داشتن يك خواب آرام و راحت، كافي است ۱۰ دقيقه قبل از رفتن به رختخواب، يك فنجان دم‌كرده بابونه بنوشيد.

بابونه براي رفع ورم روده مؤثر است.

بابونه درمان‌كننده بي‌اشتهايي است.

دم‌كرده بابونه درمان‌كننده كم‌خوني است.

از بابونه براي رفع كرم معده و روده استفاده كنيد.

بابونه تسكين‌دهنده دردهاي عادت ماهيانه است.

بابونه براي رفع زردي مفيد است.

حمام بابونه اثر نيرو دهنده دارد. براي اين منظور چند قطره اسانس بابونه را در وان حمام ريخته، مدت يك ربع در آن دراز بكشيد.

براي تسكين درد، چند قطره اسانس بابونه را با يك قاشق روغن بادام مخلوط كرده و روي محل‌هاي دردناك بماليد تا درد را تخفيف مي‌دهد.

اسانس بابونه مخلوط با روغن بادام براي رفع ناراحتي‌هاي پوستي نظير اگزما، كهير و خارش مفيد است.

براي رفع گوش‌درد و سنگيني گوش، يك قطره روغن بابونه را در گوش بچكانيد.

اسانس بابونه چون اثر تهوع‌آور دارد، در مسموميت‌هاي غذايي مصرف مي‌شود.

روغن بابونه را براي از بين بردن كمردرد، درد مفاصل و نقرس روي محل درد بماليد.

با دم‌كرده بابونه اگر موهاي بلوند را بشوييد آن‌ها را روشن‌تر و شفاف‌تر مي‌كند.

خانم‌هايي كه يائسه شده‌اند، بهتر است همه روزه دمنوش بابونه بنوشند، زيرا اختلالات يائسگي را برطرف مي‌كند.

بابونه ضد آلرژي است.

همچنين از راه‌هاي زير نيز مي‌توانيد محصولات ما را ملاحظه و خريد نماييد:

كاكتوس گياهي است از تيره كاكتوسيان (Cactaceae) تيره‌اي از ميخك‌سانان كه اغلب خاردار و گوشتي هستند. انواع كاكتوس در ابتدا تنها در شمال و جنوب و نواحي مركزي آمريكا رشد مي‌كرد اما امروزه در بسياري از مناطق گرم و خشك جهان توسط مردم پراكنده شده است. كاكتوس طي طوفان‌هاي ناگهاني آب ذخيره كرده و آب ذخيره‌شده را طي ماه‌هاي خشك‌سالي به مصرف مي‌رساند. كاكتوسيان در ايران گونه بومي ندارند. بيشتر كاكتوس‌ها ريشه‌هاي عميقي داشته و ساقه شبكه مانندي دارند كه به‌عنوان منبع ذخيره آب عمل مي‌كنند ساقه كاكتوس توسط تيغ‌هايي محافظت مي‌شود. كاكتوس‌ها برگ‌هاي خيلي كوچكي داشته يا اصلاً برگ ندارند.

شايد به جرأت مي‌توان گفت كه كاكتوس اچينو يكي از محبوب‌ترين كاكتوس‌هاي خاردار در بين طرفداران كاكتوس و حتي كساني كه براي نخستين بار تمايل به خريد كاكتوس پيدا مي‌كنند است. اچينو نوعي كاكتوس است. كاكتوس اچينو همانند ساير كاكتوس‌ها نيازمند مراقبت ويژه و خاص خود است. اچينو در سال‌هاي گذشته يكي از گياهان در معرض خطر انقراض به دليل آب‌گرفتگي توسط سدي كه در نزديك زيستگاهش وجود داشت به شمار مي‌رفت. يكي از گياه شناسان مكزيكي اين گياه را در باغ گياه‌شناسي خود حفظ و تكثير كرد. او براي افزايش آگاهي كودكان از اين گياه آن را در اختيار كودكان گذاشت و باعث شد امروزه اچينو يكي از محبوب‌ترين كاكتوس‌ها به شمار برود. كاكتوس اچينو فوسالو، كاكتوس اچينو تيغ زرد، كاكتوس اچينو تيغ سفيد، كاكتوس اچينوپسيس و كاكتوس اچينو گرزوني از جمله انواع كاكتوس اچينو هستند.

سرزمين مادري اين گياه مكزيك است. صحراهاي بلند و گرم و صخره‌ها و دامنه‌هاي به وجود آمده مكان موردعلاقه براي رشد اين گياه است. علاقه‌مندي اين گياه به آفتاب مستقيم براي تمامي طول روز مسئله‌اي دور از انتظار نيست. اين گياه شكلي كروي همراه با برآمدگي‌هاي پوشيده از تيغ دارد. براي اين گياه تهويه اهميت ويژه‌اي دارد پس گياهتان در اتاقي قرار بدهيد كه تهويه آن كافي است. در فصل تابستان شما مي‌توانيد گياه خود را در بيرون از منزل نگهداري كنيد. طراحي دكور تراس يا حياط به‌وسيله اين گياه خاص و جذاب مي‌تواند جلوه ويژه‌اي به فضاي شما ببخشد. اگر گياه شما به سن گلدهي رسيده باشد قطعاً منظره به وجود آمده از جمله زيباترين مناظر موجود خواهد بود. آزتك هاي باستاني اين گياه را نماد خداي باران مي‌دانند. البته در نظر گرفتن اين گياه به‌عنوان خداي باران بسيار عجيب است اما پشت اين نماد فلسفه خاص خود وجود دارد. اين گياه به دليل اندازه بزرگ خود مخزني براي ذخيره آب در صحرا به‌حساب مي‌رود و به افراد بومي نحوه ذخيره‌سازي و صرفه‌جويي آب در صحرا را مي‌آموزد.

اچينو از يك ساقه تغيير شكل يافته كروي تشكيل شده است كه به‌كندي رشد مي‌كند. اين گياه در دوره بلوغ خود قطري حدود ۹۰ تا ۱۸۰ سانتي‌متر پيدا مي‌كند. تيغ‌هاي فراوان اين گياه كه به‌صورت شعاعي و منظم بر روي گياه پديدار مي‌شوند شهرت بسياري دارد.

خاك مناسب براي كاكتوس

يكي از معيارهاي تعيين‌كننده خاك مناسب براي كاكتوس‌ها، آب‌وهوا است. به‌گونه‌اي كه در آب‌وهواي گرم نياز اين گياهان به خاك قابل‌نفوذ و سبك بيشتر احساس مي‌شود درحالي‌كه در آب‌وهواي سرد كه گياهان نياز به آبياري چنداني ندارند به خاكي سنگين‌تر نياز خواهد بود. به‌طوركلي كاكتوس‌ها خاك‌هاي با PH كمتر از ۷ تا نزديك به ۷ را مي‌پسندند. در بيشتر متون، تركيب اصلي خاك كاكتوس‌ها در اندازه‌هاي زير سفارش شده است: يك قسمت خاك باغچه به‌اضافه يك قسمت شن و ماسه (به نسبت مساوي) به‌اضافه يك قسمت كمپوست (مواد پوسيده گياهي و خاك‌برگ)، يا يك‌دوم قسمت خاك رسي به‌اضافه يك قسمت ماسه به‌اضافه يك قسمت خاك باغچه، يا يك قسمت كمپوست به‌اضافه يك قسمت خاك پيت به‌اضافه يك قسمت ماسه. هرگاه به تركيب‌هاي بالا در انتها، ۵ درصد خاك زغال اضافه شود اثر ويژه‌اي در جلوگيري از پوسيدگي و ديگر بيماري‌هاي قارچي خواهد داشت (حضور پتاس در خاك زغال، باعث اين امر مي‌شود).

البته در متون مختلف و در گفته‌هاي افراد باتجربه در زمينه توليد و پرورش كاكتوس به فرمول‌هاي مختلف ديگري نيز اشاره شده است. برخي از افراد در تركيب خاك خود از كود حيواني و برخي ديگر از ورمي كمپوست استفاده مي‌كنند. به‌عنوان‌مثال مي‌توان به اين تركيب اشاره كرد: دو قسمت شن ريز شسته شده و شيرين (فاقد املاح) به‌اضافه كمتر از يك قسمت كود گاوي پوسيده به‌اضافه يك قسمت خاك‌برگ پوسيده با اندازه متوسط ذرات به‌اضافه مقدار بسيار كمي از قطعات خورد شده زغال چوب. خاك مناسب ديگري كه معمولاً استفاده مي‌كنند ۶۰ درصد شن شسته شده ۲۰ درصد پيت ماس و ۱۵ درصد ورمي كمپوست به‌علاوه مقداري زغال است.

شرايط محيطي مناسب براي كاكتوس

حرارت

اين گياه، به حد متوسط گرما در فصل بهار تا پاييز و شب‌هاي خنك نياز دارد. هواي زمستان بايد خنك باشد (حدود ۱۰ تا ۱۴ درجه سانتي‌گراد). كاكتوس‌هايي كه تار دارند بايد در محلي با دماي حداقل ۱۶ درجه نگهداري شوند. همچنين توجه داشته باشيد كه تهويه مناسب از جمله نيازهاي كاكتوس است. بهترين درجه براي نگهداري كاكتوس‌ها ۱۸ تا ۳۲ درجه سانتي‌گراد است.

نور

بايد توجه داشته باشيد كه ميزان تابش نور و روشنايي محيط نگهداري كاكتوس‌ها در شكل ظاهري كاكتوس‌ها، رنگ گل، تعداد گل‌ها، ساقه‌ها و شكل غنچه‌هاي گل اهميت فراواني دارد. اما توجه داشته باشيد به‌طوركلي، كاكتوس‌ها به نور زياد (نزديك پنجره‌هاي شرقي و غربي) و نور خيلي زياد (نزديك پنجره‌هاي جنوبي) نياز دارند. نكته حائز اهميت در مورد ميزان نور محيط نگهداري كاكتوس‌ها در اين است كه چنانچه نور محيط كم باشد كاكتوس‌ها طراوت و زيبايي خود را از دست مي‌دهند و در مورد كاكتوس‌هايي كه گل دارند، توانايي گل‌دهي خود را از دست مي‌دهند. كاكتوس بعد از مدتي در نور كم از بين مي‌رود. البته نور زياد در تابستان باعث آفتاب‌سوختگي مي‌شود.

رطوبت

رطوبت براي گياه كاكتوس اهميت چنداني ندارد. چرا كه بومي مناطق خشك و صحراهاي آمريكا است.

هوا

آب‌وهواي گياه كاكتوس بايد تقريباً گرم يا كوهستاني باشد.

پرورش كاكتوس‌ها

تركيب خاكي كاكتوس‌ها، بايد شني رسي و درصد بيشتري از شن يا سنگريزه باشد. كاكتوس‌ها آبياري منظم و با فواصل بيش از گياهان معمول نياز دارند و بسته به‌سرعت رشد و فصل، تعداد و فواصل آبياري تنظيم مي‌شود. كاكتوس‌ها در مناطق گرم و پرنور رشد مي‌كنند زيرا بومي آمريكاي لاتين هستند. كاكتوس‌ها به نور زيادي احتياج دارند و در محيط‌هاي كم‌نور معمولاً رشد علفي مي‌كنند و منظره ظاهري آن‌ها از حالت كاكتوس بودن خارج مي‌شود.

تكثير كاكتوس‌ها

تكثير كاكتوس‌ها به دو شيوه انجام مي‌شود: جنسي و غيرجنسي. بعضي از كاكتوس‌ها نظير ماميلاريا گل‌دهي منظم هر ساله دارند. بذر سياه‌رنگ كوچك توليد مي‌كنند. بعضي ديگر از كاكتوس‌ها نظير زيئو كاكتوس كه گل‌هاي بسيار كم‌دوامي دارند توليد بذر كمتري مي‌كنند.

تكثير بذري كاكتوس‌ها

عموم كاكتوس‌ها بذرهاي بسيار ريز با قوه ناميه نسبتاً كوتاه دارند. نكات مهم در كشت بذر كاكتوس: - بذرها قوه ناميه مناسبي داشته باشند؛ يعني تعداد جوانه‌زني گياه در زمان معين به‌اندازه قابل‌قبول باشد؛ نحوه كشت طوري باشد كه بذرهاي ريز بتوانند جوانه بزنند؛ بنابراين كاكتوس‌ها را در سبدهاي پلاستيكي كم‌عمق با يك خاك بسيار سبك (ترجيحاً پيت ماس) كشت مي‌كنند. آبياري بسترهاي كشت در پاي گياه انجام مي‌گيرد، يا اينكه سبدها را در ظرف‌هاي آبي قرار داده كه به‌تدريج آب را جذب مي‌كند و گياه و بذرها مرطوب شده و بعد جوانه مي‌زنند. مثل هر گياه ديگر بذركاري باعث طولاني شدن زمان رشد و نمو و بلوغ گياه مي‌شود.

تكثير رويشي كاكتوس

قلمه زدن

عمده‌ترين تكثير رويشي كاكتوس‌ها قلمه زدن (به انگليسي Cutting) است. قلمه زدن در كاكتوس به فصل بستگي دارد و بهترين فصل براي آن اوايل تابستان است. به‌طوري‌كه آن‌ها را در يك بستر سبك و محيط با رطوبت كافي با آبياري منظم كشت مي‌كنند. اما قبل از اينكه قلمه كاكتوس مخصوصاً كاكتوس‌هاي گوشتي نظير سرئوس‌ها وارد بسترهاي كشت شوند بايد شيرابه گياه را قطع كرد. براي انجام چنين عملي قبلاً قطعات جداشده يا قلمه‌هاي كاكتوس را به مدت چندين ساعت در معرض تابش مستقيم آفتاب در تابستان قرار مي‌دادند تا اينكه جريان شيرابه قطع مي‌شد و سپس اقدام به كشت آن مي‌كردند. اما امروزه با توجه به اينكه ريشه‌دار كردن گياهان در كمترين زمان حائز اهميت است قلمه‌ها را در آب ولرم حدود ۴۵ درجه سانتي‌گراد قرار مي‌دهند؛ كه درنتيجه جريان شيرابه قلمه‌ها قطع مي‌شود. سپس آن‌ها را در بستر كاشت قرار مي‌دهند. روش معمول اين است كه قلمه با توجه به سطح برش داده‌شده چند روزي در سايه و سپس در شن خالي كاشته مي‌شود

پيوند زدن

كار ديگري كه بيشتر به‌عنوان يك هنر به نظر مي‌رسد عمل پيوند (به انگليسي: Grafting) در كاكتوس است. پيوند زدن كاكتوس‌ها نيز مسئله‌اي است كه توجه بسياري از دوستداران گل‌ها و گياهان را به خود جلب مي‌كند. اگرچه پيوند زني يكي از روش‌هاي كاشت كاكتوس محسوب مي‌شود؛ اما بسياري از پرورش‌دهندگان سعي مي‌كنند تا با پيوند زدن انواع مختلف كاكتوس بر روي‌هم، گياهاني با منظره‌اي جالب‌توجه ايجاد كنند. به‌هرحال دليل هر چه كه باشد اصول انجام كار فرقي نمي‌كند. كاكتوس‌ها را در هر سني مي‌توان روي هم پيوند زد؛ اما بهتر است كه كاكتوسي را كه پيوندك (قسمت بالايي) را تشكيل مي‌دهد، گياهي جوان و به سن يك يا دو ساله باشد. ساده‌ترين روش پيوند زني اين است كه پيوندك را به طول چند سانتيمتر از قسمت جوانه انتهايي ساقه و يا شاخه‌ها به شكل افقي بريد. سپس سر كاكتوسي را كه نقش پايه را دارد نيز به‌وسيله چاقو و يا تيغ تيز به شكل افقي قطع كرد و اين دو را بر روي هم قرار داد و يا اصطلاحاً سوار كرد. با فشار ملايم پيوندك بر روي پايه اتصال آنان را محكم‌تر مي‌كنيم. براي اتصال و استحكام بيشتر پيوندك بر روي پايه مي‌توان از نوارهاي پلاستيكي نيز استفاده كرد. اين نوارها در حدود ۳-۲ هفته مي‌توانند باقي بمانند و سپس برداشته شوند. البته سوار كردن پيوندك بر روي پايه ظرافت كاري خود را نيز دارد. زيرا اصولاً گياهان در درون ساقه خود لايه‌اي با نام آوند دارند كه نقش آنان توليد سلول‌هاي جديد است. حال اگر در زمان پيوند زني بتوان طوري پيوندك را بر روي پايه قرار داد كه آوند آنان با يكديگر تماس داشته باشند، بعد از مدتي و با توليد سلول‌هاي جديد، پيوندك و پايه با يكديگر ارتباط برقرار خواهند كرد و اصطلاحاً جوش خواهند خورد.

نحوه نگهداري كاكتوس در خانه

با توجه به استقامت و بردباري كاكتوس‌ها نسبت به شرايط محيطي و گسترش آپارتمان‌نشيني و زندگي پرمشغله امروزي سال‌به‌سال بر تعداد پرورش‌دهندگان اين گياه افزوده مي‌شود. كاكتوس يكي از گياهان پرطرفدار است كه مي‌توانيد يك گياه عالي براي آپارتمان‌هاي بدون بالكن امروزي باشد. برخي از افراد به اين دليل كاكتوس‌ها را دوست دارند كه فكر مي‌كنند اين گياه مقاومت بيشتري نسبت به ساير گياهان دارد و در نتيجه نگهداري از آن هم زحمت كمتري خواهد داشت. اين طرز فكر تا حدودي درست است به اين دليل كه كاكتوس مي‌تواند آب اضافي را در خود ذخيره كند و هنگام كم‌آبي از آن تغذيه كند، اما بايد به ياد داشته باشيم اين به آن معنا نيست كه نگهداري كاكتوس بدون كمترين زحمتي امكان‌پذير است. البته باز هم تأكيد مي‌كنيم كاكتوس به دليل توان ذخيره آب، بهترين گياه براي نواحي خشك و كم آب به‌حساب مي‌آيد. شايد شما هم در صحراهاي خشك كاكتوس‌هاي بزرگي را ديده باشيد كه در شرايط آب و هوايي بسيار بد هم دوام آورده‌اند؛ دليل اين موضوع آن است كه كاكتوس مي‌تواند با يك‌بار ذخيره آب، ماه‌ها بدون آب به زندگي خود ادامه دهد. اين نكته هم جالب است كه ذخيره آب توسط ريشه‌هاي كاكتوس انجام مي‌شود.

كاكتوس ريشه‌هاي بسيار بلندي دارد كه به كمك آن‌ها مي‌تواند آب موردنياز را در خود ذخيره كند. شايد بتوان گفت اين بزرگ‌ترين تفاوت كاكتوس با ساير گياهان است. اگر شما در خانه گياه كاكتوس داريد دقت كنيد درون خاك كاكتوس بايد از شن و سنگريزه نيز استفاده كنيد. همچنين به خاطر داشته باشيد اين گياه به نور زياد احتياج دارد و بايد در محيطي گرم قرار بگيرد. از ديگر نكاتي كه بايد به آن توجه كنيد آبياري كاكتوس است. به خاطر داشته باشيد كاكتوس نسبت به ساير گياهان بايد با فاصله زماني طولاني‌تري آبياري شود. البته آبياري كاكتوس بايد با توجه به نوع آن، فصل، گرماي محيط و اندازه گياه تعيين شود. با در نظر گرفتن همه اين موارد و از آنجا كه امروزه كاكتوس‌ها در اندازه‌هاي مختلف ارائه و فروخته مي‌شوند، مي‌توانيد با توجه به فضاي خانه خود، تعدادي از اين گياه را در نقاط مختلف نگهداري كنيد. گلدان‌هاي رنگي و كوچك كاكتوس به‌خوبي مي‌توانند پشت پنجره، روي ميزهاي كنار ديوار و كنار قاب عكس‌هاي روميزي قرار بگيرند و جلوه‌اي خاص به اتاق، سالن و خانه شما بدهند.

زوفا گياهي پايا از تيره نعناييان است كه به حالت خودرو مي‌رويد. نام‌هاي ديگر اين گياه گل زوفا، گل پونه و زوفاي يابس است. زوفا داراي گل‌هايي زيبا، معطر، آبي و گاهي سفيد و صورتي است كه در انتهاي ساقه ظاهر مي‌شوند. اسانس اين گياه شبيه نعنا است. زوفا بومي كشور فرانسه، يونان و ايتاليا است و بيشتر در مناطق اطراف درياي مديترانه مي‌رويد و در ايران به حالت خودرو در نواحي جنوب يافت مي‌شود. قسمت‌هاي مورداستفاده اين گياه اندام رويشي آن شامل گل، برگ و ميوه است و برگ زوفا داراي طعمي تند و مطبوع هستند. از گياه زوفا مي‌توان به شكل دم‌كرده، تنتور و جوشانده استفاده كرد.

گياه زوفا Hyssop نام علمي Hyssopus Officinalis درختچه‌اي است كه ارتفاع آن تا ۶۰ سانتيمتر مي‌رسد. اين گياه به حالت خودرو در نواحي جنوب اروپا، ايران، هند، تركيه و شوروي مي‌رويد. برگ‌هاي آن كوچك، خط‌دار، نوك‌تيز و سبزرنگ است. گل‌هاي آن آبي و گاهي سفيدند كه در انتهاي ساقه ظاهر مي‌شود. ريشه زوفا مستقيم است و انشعابات فراواني دارد. ساقه آن چهارگوش مستقيم و ارتفاع آن cm70- 50 است. قسمت تحتاني (پاي ساقه) چوبي و قهوه‌اي رنگ و از انشعاب‌هاي فراواني برخوردار است ولي قسمت فوقاني آن نرم و سبزرنگ است. برگ‌هاي صاف، فاقد دندانه، باريك، كشيده و كم‌وبيش نيزه‌اي شكل و رنگ آن سبز روشن است.

زوفا گياهي خشبي و چندساله است. منشأ اين گياه آسياي صغير گزارش شده و همچنين زوفا در سطح وسيعي در مركز و جنوب اروپا، عمدتاً در روسيه، بلغارستان، مجارستان، ايتاليا و اسپانيا، فرانسه و كشمير و هند كشت مي‌شود و از درياي خزر تا درياي سياه همچنين در مناطق شني نواحي مديترانه مي‌رويد. ريشه زوفا مستقيم است و انشعابات فراواني دارد.

كاشت

گياه زوفا را هم به‌صورت مستقيم در زمين يا گلدان اصلي كشت مي‌كنند و هم ابتدا بذرها را در خزانه و محيط مناسب نشاء مي‌كنند و پس از رسيدن گياه به ارتفاع مناسب اقدام به جابجايي به محل اصلي كاشت مي‌نمايند. البته كشت مستقيم رايج‌تر بوده ولي تلفات بذر ممكن است در اين روش بالا باشد. اگر چه قوه ناميه بذر گياه زوفا بالا بوده و به‌راحتي حتي در شرايط كاشت پايين و متوسط نيز جوانه مي‌زند. بهترين زمان براي كاشت زوفا اوايل بهار يا نيمه دوم اسفندماه است. براي كاشت مستقيم مي‌توان بعد از رفع سرماي بهار اقدام به كاشت نمود. درصورتي‌كه هوا خيلي گرم باشد جوانه‌زني كاهش مي‌يابد.

براي كاشت بذر زوفا به‌صورت خانگي در فصل بهار يا تابستان بذر گياه دارويي زوفا را ۲۴ ساعت در آب خيس نماييد سپس در سيني نشاء يا ليوان‌هاي يك‌بار مصرف كه با خاك تميز ترجيحاً تركيب (كوكوپيت + پرليت + پيت ماس) پرشده در عمق ۰٫۵ تا ۱ سانتي بكاريد. تا قبل از جوانه‌زني بذرها و همچنين در اوايل رشد گياه بستر هميشه مرطوب باشد، بعد از رشد كامل گياه آبياري هنگامي انجام شود كه خاك كاملاً خشك شده است. بعد از رشد گياهان و رسيدن به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ سانتي‌متر ليوان يك‌بار مصرف را پاره نموده و گياه را به همراه خاك به زمين اصلي يا گلداني با سايز حداقل ۱۶ سانتي‌متر منتقل كنيد. (يا اگر در سيني نشاء كاشته‌ايد به‌آرامي گياه را همراه خاك خارج كنيد)

براي كاشت رديفي در مزرعه فواصل بين دو بوته را ۴۰ تا ۷۰ سانتي‌متر و فواصل بين رديف‌ها را ۸۰ تا ۱۲۰ سانتي‌متر در نظر بگيريد. براي كاشت تجاري و وسيع زوفا در خاك‌هاي اشباع و خيس يا شني نبايد كاشته شود، ph مناسب براي خاك بستر كشت گياه زوفا بين ۵٫۲ تا ۷٫۵ بايد در نظر گرفته شود. براي كاشت خانگي و به‌صورت محدود در تمامي طول بهار و تابستان مي‌توان اقدام به كاشت در باغ (باغچه) و گلدان نمود يا در كل طول سال با ايجاد شرايط كاشت اقدام به پرورش اين گياه نمود. دماي ايده آل براي رشد و جوانه‌زني بذر گياه زوفا ۲۰ تا ۲۵ درجه است. گياه بالغ تا دماي ۴۰ درجه يا بالاتر از آن را نيز تحمل مي‌كند.

براي كاشت بذر گياه زوفا در باغچه و مزرعه ابتدا خاك (بستر كشت) را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتي‌متر زيرورو كنيد و با كود حيواني پوسيده يا كمپوست مخلوط كنيد. بعد از رشد جوانه‌ها و آماده شدن نشاءها يعني رسيدن گياه به ارتفاع ۱۰ تا ۲۰ سانتي‌متر، آن‌ها را به محل اصلي كاشت منتقل كنيد. تا قبل از جوانه‌زني بذر گياه زوفا، بستر كشت هميشه بايد مرطوب باشد ولي نيازي به غرق آبي نيست. براي تسريع در جوانه‌زني بذرها مي‌توانيد بر روي بستر كشت يك مشما شفاف بيندازيد. توجه كنيد كه با اين كار دما زير مشما بالا مي‌رود و درصورتي‌كه هوا خيلي گرم باشد از انجام اين كار پرهيز كنيد و تنها مراقب باشيد كه خاك خشك نشود. علف‌هاي هرز را از همان ابتدا حذف كنيد، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذي خاك ميان گياه و علف هرز مي‌شود و باعث كاهش مواد دريافتي موردنياز گياه و كاهش اسانس گياه مي‌شود. زوفا چندساله بوده و معمولاً ۴ تا ۸ سال مورد بهره‌برداري قرار مي‌گيرد.

برداشت

گياه زوفا براي دو منظور كشت مي‌شود. يكي اسانس گيري و ديگري استفاده از برگ‌ها و گل‌ها براي مصارف دارويي به‌صورت جوشانده و عرق زوفا و ادويه و چاشني و غيره. مقدار عطروطعم گياه زوفا در فصل گلدهي به بالاترين مقدار خود مي‌رسد. در نتيجه در ابتداي فصل گلدهي برداشت آغاز مي‌شود. البته درصورتي‌كه قصد بهره‌برداري به‌صورت اسانس گيري داشته باشيد بهتر است اواسط زمان گلدهي برداشت آغاز شود يعني در مردادماه. هنگام برداشت گياه از محل تلاقي اندام‌هاي نيمه چوبي و چوبي گياه بايد بريده شود و شاخه‌ها و ساقه‌ها به همراه گل‌ها از پايه جدا مي‌شود و سپس به‌وسيله دستگاه‌هاي خشك‌كن يا به روش سنتي خشك و بسته‌بندي مي‌شود. ميزان برداشت گياه زوفا در هر هكتار زمين تحت كشت در سال اول كاشت ۲٫۵ تا ۳٫۵ تن و در سال دوم ۶ تا ۹ تن گياه تازه و خشك نشده است كه بعد از خشك نمودن تقريباً كمتر از يك‌سوم وزن خود را از دست مي‌دهد. براي اسانس گيري نيز از هر هكتار زمين تحت كشت زوفا سالانه ۹ تا ۱۶ كيلوگرم اسانس به دست مي‌آيد. بذر زوفا نيز ارزشمند بوده و مي‌توان بذر را نيز برداشت نمود. بعد از پاپان فصل گلدهي بذرها ظاهر مي‌شود در هر هكتار زمين مي‌توان تا ۵ كيلوگرم يا كمي بيشتر بذر زوفا برداشت نمود.

خواص زوفا

۱) سرفه و ناراحتي‌هاي ريوي را برطرف مي‌كند.

۲) نرم‌كننده سينه است

۳) خلط‌آور است

۴) معده را تقويت مي‌كند

۵) نفخ شكم را برطرف مي‌كند

۶) ادرارآور است

۷) داروي مفيدي براي مداواي آسم است

۸) اشتها را زياد مي‌كند

۹) براي رفع كم‌خوني مفيد است

۱۰) افسردگي را برطرف مي‌كند

۱۱) براي درمان صرع مفيد است

۱۲) براي التيام زخم برگ‌هاي زوفا را له كرده و روي زخم بگذاريد

۱۳) براي درمان تب‌خال مفيد است و كساني كه تب‌خال مي‌زنند بايد از دمنوش زوفا استفاده كنند.

۱۴) درد شكستگي را مي‌توان با كمپرس زوفا آرام كرد.

موارد منع مصرف

در برخي اسناد قديمي مرتبط با طب سنتي بيان شده كه از اين گياه براي سقط‌جنين استفاده مي‌شده است. در نتيجه براي زنان باردار اين گياه توصيه نمي‌شود. مصرف بيش‌ازحد آن مي‌تواند به كبد آسيب بزند. بهتر است مقدار مصرف آن را از يك متخصص گياهان دارويي با توجه به نياز خود بپرسيد. مصرف زياد اين گياه باعث افزايش فشارخون مي‌شود. در نتيجه به افرادي كه داراي فشار بالاي خون هستند توصيه نمي‌شود. مصرف اين گياه به كودكان زير ۵ سال بدون تجويز متخصص گياهان دارويي توصيه نمي‌شود. در برخي موارد ممكن است براي كودكان تب و تشنج به همراه داشته باشد.

بذر گل هميشه بهار نارنجي ارائه‌شده از نوع پرپر بوده و زيبايي خاص به گلدان و باغچه شما مي‌بخشد. منشأ گل هميشه بهار جنوب اروپا و حوزه مديترانه و يكي از رايج‌ترين گل‌هاي فصلي است. نام آن از كلمه Calendae، به معني اولين روز ماه گرفته شده است چون به‌تقريب در تمام سال گل مي‌دهد. از جاهاي گرم تا مناطق خيلي سرد قابل‌كشت است. اين گياه به‌عنوان يك گل يك‌ساله در برنامه گل‌كاري قرار مي‌گيرد ولي مي‌تواند به‌صورت علفي چندساله به زندگي خود ادامه دهد كه در اين حالت گل‌ها مرغوبيت سال اول را ندارند. بنابراين كمتر به‌صورت چندساله كشت و كار مي‌شود. گل‌ها ۳ –۱۰ سانتي‌متر قطر داشته و به‌تنهايي در انتهاي ساقه گل دهنده قرار دارند. ارتفاع بوته‌ها حدوداً ۳۰ سانتي‌متر است. در انواعي از آن كه ساقه‌ها يا دمگل‌هاي طويل و قوي و گل‌هاي درشت دارند، از گل بريده آن‌ها استفاده مي‌شود. بذر گل هميشه بهار اغلب به‌عنوان مرز بين ساير گل‌ها كاشته مي‌شود. گل هميشه بهار در شب جمع شده و حالت بسته و نيمه بسته به خود گرفته و در روز باز مي‌شود. يك نكته خيلي جالب درباره بذر گل هميشه بهار هم بايد گفت و آن اين‌كه در اثر مالش برگ و گل آن بوي خوبي متصاعد مي‌شود. خاصـيت دارويـي داشته و براي درمان بيماري‌هاي پوستي به كار مي‌رود.

خواص گل هميشه بهار پرپر متعدد است. گل هميشه بهار به‌عنوان ضدعفوني‌كننده پوست و در پمادهاي پوستي مورداستفاده قرار مي‌گيرد. گل هميشه بهار پرپر به ارتفاع ۴۰ تا ۷۰ سانتي‌متر رشد مي‌كند. قطر گل‌ها ۴ تا ۷ سانتي‌متر است. كاشت گل هميشه بهار در گلدان امكان پذير است و در برابر سرما مقاومت بالايي دارد و جذب‌كننده حشرات مفيد است. اين گل يك گل بسيار زيبا و مناسب به‌عنوان شاخه گل بريده و استفاده در دسته‌گل است. گلبرگ‌هاي گل هميشه بهار خوراكي هستند و مي‌توان آن‌ها را به‌صورت تازه يا خشك‌شده در سوپ‌ها، برنج، انواع دسرها، سوفله و ساير محصولات پخته‌شده به‌عنوان چاشني مورداستفاده قرار داد. گل هميشه بهار يك انتخاب محبوب براي خوش‌طعم كردن سالاد است. قبل از استفاده، گلبرگ‌ها بايد از پايه گل جدا شوند زيرا پايه گل تلخ است. گل هميشه بهار آلفا براي كاشت در زمين، گلدان، كاشت انبوه، مرز باغ و باغچه‌ها و در حيات خانه‌ها، استفاده در دسته‌گل و استفاده به‌صورت خوراكي كاربرد دارد. دمنوش گل هميشه بهار، روغن گل هميشه بهار و عرق گل هميشه بهار از ديگر موارد استفاده از اين گياه است.

گل هميشه بهار به سرما مقاوم بوده و در هواي سرد بهترين رشد را دارد. دماي مطلوب اين گياه حدود ۱۰ درجه سانتي‌گراد است. در انواع پاكوتاه گلداني، دماي ۲۱ درجه در روز و ۱۶ –۱۷ درجه سانتي‌گراد در شب مناسب است. هميشه بهار گياه خوبي براي تابستان است ولي بذر گل هميشه بهار بايد در سايه كاشته شود تا كيفيت، طول ساقه و اندازه گل افزايش يابد. در زمستان بيشترين شدت نور بايد براي آن فراهم شود. از نظر نياز آبي، خاك بايد هميشه مرطوب باشد. اگر گياهان با خشكي روبرو شوند گلدهي كاهش مي‌يابد. گاهي توليدكنندگان براي توليد گياهان با ساقه‌هاي محكم و نيز افزايش عمر گلداني، آبياري را كم مي‌كنند. براي افزايش تعداد شاخه‌هاي جانبي و در نتيجه افزايش تعداد گل مي‌توان جوانه انتهايي را حذف كرد. به نوع خاك حساسيتي نداشته و در بيشتر خاك‌ها مي‌توان به كشت آن اقدام كرد. از آنجا كه گلبرگ‌هاي پژمرده به‌طور طبيعي مي‌ريزند نياز به سرزني نيست مگر آنكه بخواهيم از ريزش بذر جلوگيري كنيم. اگر شدت نور گلخانه خيلي كم و دما خيلي بالا باشد گل‌هاي ريز و ساقه‌هاي ضعيف به وجود مي‌آيد.

كاشت

اگر قصد كاشت زياد و توليد اين گل را داريد بهتر است در زمين يك كرت با اين تركيب خاك آماده كنيد، سطح خاك را خوب صاف كنيد قبل از پاشيدن بذرها سطح خاك را خوب آب بدهيد و بعد بذر گل هميشه بهار را روي خاك بپاشيد سپس بهتر است روي آن حدود نيم سانتيمتر كود دامي كاملاً پوسيده سرند شده بريزيد و مجدد با آبپاش آب بدهيد. اما اگر مقدار كمي از اين بذر را تهيه كرديد و براي باغچه خود و يا به مقدار چند تا گلدان مي‌خواهيد پرورش بدهيد از اين روش زير استفاده كنيد. در اين روش خزانه شما بايد كوچك باشد. ابتدا يك سبد پلاستيكي ميوه يا گلداني با دهانه بزرگ ولي عمق كم تهيه كنيد. گلدان و يا سبد را از خاكي كه در بالا تركيب آن گفته شد پر كنيد و خاك را خوب آب بدهيد تا خاك نشست خود را بكند. حالا بذرها را روي سطح خاك بپاشيد سپس حدود نيم سانتيمتر روي بذرها كود دامي كاملاً پوسيده سرند شده بريزيد و مجدد به‌آرامي با آبپاش آب بدهيد.

اگر كود دامي در دسترس شما نبود مي‌توانيد از ورمي كمپوست استفاده نماييد. اگر هر دو اين‌ها در دسترس نبود از همان خاكي كه تركيب كرديد براي روي بذرها استفاده نماييد (اما بهتر است از كود دامي استفاده كنيد تا جوانه‌ها به‌خوبي رشد كرده و قوي شوند) حتماً كود دامي‌اي كه استفاده مي‌كند چندساله، كهنه، پوسيده، خشك و سرند شده باشد. به هيچ عنوان از كود دامي تازه استفاده نكنيد.

بعداز اينكه جوانه‌هاي گياه موردنظر به حدود ۵ تا ۸ سانتيمتر رسيدند آنها را از خزانه در آورده و در جاي اصلي بكاريد. برخي‌ها بذر را روي محلي كه موردنظرشان هست مي‌پاشند تا همان‌جا سبز بشود اما اين روش درست نيست دليلش اين است كه زمان بذرپاشي بذرها نامنظم روي زمين ميافتند و وقتي سبز مي‌شوند خيلي از آنها ممكن است كنار هم سبز بشوند اما زماني كه بذرها را درون خزانه بكاريد بعد مي‌توانيد به‌صورت منظم بوته‌هاي اين گل را به هر طريقي و به هر فاصله‌اي كه مي‌خواهيد بكاريد.

هيچ‌وقت اقدام به نگهداري گل و گياهان بيروني در منزل نكنيد چون درون منزل نور و تهويه هواي كافي براي رشد گياهان و درختان بيروني وجود ندارد حتي كاشت بذر هم ممكن است با مشكل مواجه شود در كل اگر مكاني براي كاشت بذر نداريد و مجبور هستيد كه در منزل اين كار را بكنيد بهتر است گلدان خزانه را روي پنجره جنوبي بگذاريد تا نور كافي به آن برسد و حتماً پس از سبز شدن بذر گياهاني كه بيروني هستند آنها را به بيرون از خانه انتقال بدهيد اگر به بيرون انتقال ندهيد ساقه‌ها دراز شده و كم‌كم از بين مي‌رود.

زيستگاه گل ناز آفتابي برزيل است. ناز آفتابي يك گياه يك‌ساله و داراي برگ‌هاي گوشتي و استوانه‌اي شكل است. ساقه‌هاي ناز آفتابي گوشتي براق و حالتي شكننده دارد بر روي ساقه‌ها كرك‌هايي وجود دارد و گياه بر روي زمين پهن مي‌شود اين گل شبيه به گل رز مينياتوري است گل‌هاي اين‌گونه زيبا در شب بسته مي‌شود و صبح‌ها با طلوع آفتاب باز مي‌شود اين گياه به‌صورت عرضي گسترش پيدا مي‌كند و در زمان كوتاهي زمين را مي‌پوشاند اين گل براي نماسازي تپه‌ها و محل‌هاي شيب‌دار مناسب است.

ناز آفتابي گياهي خزنده با گل‌هاي متوسط مقاوم به خشكي و داراي قدي كوتاه است. ارتفاع اين گياه معمولاً به ۲۰ سانتي هم نمي‌رسد و برگ‌هاي سوزني دارد، همانند خرفه داراي برگ‌ها و ساقه‌هاي گوشتي است و بيشتر به‌صورت عرضي رشد دارد تا طولي. گل‌هاي ناز آفتابي در روزهاي آفتابي باز هستند و دليل نام‌گذاري آن نيز به همين دليل است، در تاريكي و هنگامي‌كه هوا ابر باشد گل‌ها باز نمي‌شوند. به دليل رشد عرضي ناز آفتابي از اين گياه به‌عنوان گياهي پوششي مورد استفاده قرار مي‌گيرد و در پارك‌ها معمولاً ديده مي‌شود، گل‌هاي ناز آفتابي معمولاً از تابستان تا پاييز ظاهر مي‌شود. انواع گل ناز آفتابي عبارت اند از: گل ناز آفتابي الوان، گل ناز آفتابي سفيد، گل ناز آفتابي زرد، گل ناز آفتابي صورتي.

مهم‌ترين مزيت گل ناز آفتابي مقاومت آن به خشك‌سالي و بي‌آبي است كه آن را از ديگر گل‌ها متمايز كرده و در محيط‌هاي گرم و كم آب مي‌تواند به‌راحتي رشد كند و انتخاب مناسبي است. بذر ناز آفتابي بسيار ريز بوده و معمولاً با ماسه مخلوط شده و به‌صورت دستپاش كاشته مي‌شود، بعد از گذشت حدوداً ۴۵ روز از زمان بذر گل‌ها به‌سرعت ظاهر مي‌شوند، بعد از اتمام گل‌ها غلاف بذرها ظاهر مي‌شود، بذرها بعد از رسيدن بر روي زمين مي‌ريزند و درصورتي‌كه خاك تا سال بعد دست نخورد مجدد سبز خواهند شد، البته مي‌توانيد بذرها را قبل از ريخته شدن بر روي زمين براي سال بعد ذخيره كنيد. ناز آفتابي از طريق قلمه و بذر تكثير مي‌شود البته قلمه گرفتن خيلي رايج نيست و به‌راحتي از بذر به نتيجه مي‌رسد.

كاشت

در صورتي كه قصد داريد بذر گل ناز آفتابي را به‌صورت مستقيم در فضاي باز بكاريد بايد تا آخرين يخبندان زمستاني دست نگاه داريد تا دماي خاك به حدود ۱۸ درجه برسد. سپس با شخم زدن زمين و آماده‌سازي (در صورتي كه خاك باغچه ضعيف و يا هوموسي شده است، به ارتفاع ۳ تا ۵ سانتيمتر شن و يا ماسه به خاك اضافه نماييد) و صاف كردن سطح خاك مكان كاشت را آماده نماييد. سطح خاك را مرطوب كرده و بذرها را با مقداري ماسه مخلوط كرده و در سطح خاك بپاشيد. بعد از كاشت مكان را با آبپاش دستي آبياري نماييد مدت جوانه‌زني بذر يك تا دو هفته است. در طول جوانه‌زني سطح خاك را با اسپري و يا آبپاش دستي مرطوب نماييد.

براي كاشت بذر در منزل نيز مي‌توان از ۴ تا ۶ هفته قبل از پايان زمستان مي‌توان بذر آن را در سيني نشا كاشت. قبل از كاشت سيني نشا را مرطوب كرده و سپس بذرهايي كه با ماسه مخلوط شده را بر روي سيني نشا بپاشيد. سپس سطح خا ك را با اسپري مرطوب كرده و سيني نشا و يا گلدان را پشت پنجره آفتابي در دمايي بين ۱۸ تا ۲۱ درجه قرار دهيد. براي جوانه‌زني بهتر بر روي سيني نشا و يا گلدان پوشش نايلوني قرار دهيد تا بذرها بهتر جوانه‌زني بزنند بذرها بين يك تا ۲ هفته جوانه مي‌زنند. پس از جوانه‌زني دماي محيط را به حدود ۱۸ درجه كاهش دهيد. براي انتقال نشاهاي جوان گل ناز آفتابي بايد دماي خاك به حدود ۱۸ درجه برسد و سپس مي‌توانيد نشاها را فضاي بيرون منتقل كرد. قبل از كاشت نشاها را به مدت يك تا دو هفته روزانه چند ساعت به فضاي باز منتقل كرده تا با شرايط دمايي بيرون خود را تطبيق دهد. سپس نشاها را در فاصله ۲۵ تا ۳۰ سانتيمتري از يكديگر بكاريد.

گل ناز آفتابي به خاك با زهكشي خوب و تابش كامل خورشيد نياز دارد. بهتر است مكاني براي كاشت اين گياه در نظر بگيريد كه در معرض تابش مستقيم نور خورشيد قرار داشته باشد. براي زهكش بهتر خاك نيز با اضافه كردن مقداري شن و يا ماسه مي‌توان به زهكش بهتر خاك كمك كرد.

نيازها

آبياري

آبياري در اوايل رشد به نحوه‌اي باشد كه پاي گياه خشك نشود، هنگامي‌كه گياه بالغ شد آبياري هنگامي انجام شود كه خاك پاي بوته كاملاً خشك شده است، آبياري زياد باعث پوسيدگي ريشه‌ها و از بين رفتن تدريجي گياه مي‌شود. البته اين گياه به خشك‌سالي مقاوم است و با آبياري محدود نيز در گرماي تابستان رشد مي‌كند ولي آبياري منظم باعث گلدهي بهتر مي‌شود.

نور

نياز به نور نسبتاً زياد دارد و گل‌ها در نور مستقيم زيبايي خود را تقديم شما خواهند كرد، گل‌ها در تاريكي و نور كم يا در هواي ابري بسته مي‌شوند.

دما

دماي كاشت بذر گل ۲۰ تا ۲۵ درجه ايده ال مي‌باشد و بهترين زمان براي كاشت در فضاي باز اوايل بهار و بعد از رفع سرما است، دماي رشد و نگه‌داري اين گياه تا ۴۰ درجه نيز مناسب است، گلدهي معمولاً اواسط تابستان شروع مي‌شود و تا اواسط پاييز گل دارد.

خاك

نسبت به خاك حساسيت ندارد و خاك شور را تحمل مي‌كند ترجيحاً در خاك‌هاي خيلي سنگين و رسي كاشته نشود. خاك‌هاي با زهكشي بالا و نيمه سبك مناسب‌تر است.

كوددهي

اين گياه به آن صورت نياز به كوددهي ندارد ولي تغذيه گياه باعث افزايش گلدهي و بهبود عملكرد گياه مي‌شود. تا حد امكان سعي شود از كود ورمي كمپوست و كودهاي آلي و ارگانيك براي تقويت گياهان استفاده شود، در صورت تمايل مي‌توانيد از كودهاي مكمل با عنوان كود گلدهي براي تحريك گياه به رشد و گلدهي بيشتر يا كود كامل (۲۰٫۲۰٫۲۰) استفاده كنيد.

ميوه فيساليس در كيسه هاي كاغذي شكل پوشيده مي شود كه اين كيسه ميوه را از آفات حفظ مي كند. ميوه فيساليس در بافت، شبيه گوجه فرنگي است و عطر و طعم آن مخلوطي از آناناس و ميوه هاي ترش مثل توت فرنگي مي باشد.

كاشت فيساليس

شيوه كاشت بذر فيساليس همچون ساير گياهان اين خانواده به صورت انتقال نشا مي باشد. از زمان كاشت بذر فيساليس تا نمو اولين ميوه حدود  ۹۰روز طول مي كشد. بهترين زمان كاشت بذر فيساليس در اواخر تابستان تا اوايل پائيز مي باشد. در برخي از مناطق، اين محصول تا ۴ بار در سال كشت مي شود. جوانه گل پس از ۴۰ روز ظاهر مي شود و اولين ميوه پس از ۸۰ روز ظاهر مي گردد. در مناطق عاري از يخ زدگي، گلدهي ۳-۲ بار در طول سال اتفاق مي افتد.

بذر فيساليس را در بهار (فوريه يا آپريل) بكاريد. دانه فيساليس را در سيني نشا بكاريد و فقط آن را با خاك بپوشانيد. دماي مناسب براي جوانه زني بذر فيساليس ۲۳ تا ۲۵ درجه سانتي گراد است. جوانه زني بذر فيساليس به سرعت صورت مي گيرد. بعد از جوانه زني، نهال را به يك گلدان كه به اندازه كافي بزرگ باشد منتقل كنيد. خاكي كه مورد استفاده قرار مي گيرد بايد نيمه غني باشد. گياه معمولا به طور طبيعي پر پشت است، اما مي توان نوك شاخه هاي در حال رشد كه كمتر از ۳۰ سانتي متر هستند را هرس كرد، اين كار باعث تشويق به رشد مي شود. در مناطقي كه سرما يك مشكل است، براي بوته بايد محافظ فراهم شود. براي جلوگيري از تاثير سرما مي توان روي بوته پوشش هاي پلاستيكي قرار داد. همچنين مي توان گلدان را به يك جاي امن منتقل كرد.

فيساليس مناطق آفتابي را دوست دارد، همچنين مكاني كه فيساليس در آن قرار مي گيرد بايد از باد در امان باشد. فيساليس در خاك هاي شني كه تقريبا غني هستند به خوبي رشد مي كند. اگر خاك خيلي غني باشد باعث تشويق توليد برگ و كاهش باردهي مي شود. حتي دادن كود متوسط، باعث رشد رويشي بيش از حد و كاهش گل دهي مي شود. بازده بالا با كود كم و يا بدون كود به دست آمده است. ارتفاع شاخه فيساليس مي تواند به ۱ تا ۱٫۸ متر برسد. فيساليس به آبياري مداوم نياز دارد تا بتواند محصول خوبي بدهد. اگر خاك مشكل زهكشي دارد گياه بايد در شيب ملايم كاشته شود. زماني كه ميوه ها به بلوغ رسيدند آبياري را بايد قطع كرد. گياه فيساليس در طول خشكسالي خفته مي شود. در صورت لزوم مي توان براي گياه داربست درست كرد. فيساليس به هرس خيلي كمي نياز دارد مگر اين كه گياه روي داربست باشد. براي هرس شاخه هاي رو به رشد را بايد كمي كوتاه كرد.

نكات مهم كاشت فيساليس

قبل از كاشت بذر فيساليس حتما زمين را قارچ كش بزنيد.

كاشت ازطريق بذر فيساليس امكان پذيراست.

بهترين روش كاشت از طريق نهال مي باشد.

زمان كاشت بذر فيساليس از اواسط اسفندماه تا اواخر فروردين ماه است.

بذر فيساليس را در سيني نشا بكاريد و بعد از ۳۵تا۴۰ روزبه زمين اصلي انتقال دهيد.

بذر فيساليس را مي توان در تمامي فصول سال در گلخانه كشت نمود.

بعد از كاشت بذر فيساليس جوانه زني به سرعت انجام ميگيرد.

بهترين نوع خاك براي بذر فيساليس خاك سبك بدون كود مناسب است.تركيب هاي: پيت ماس + كوكوپيت وخاك ساحلي مناسب است.

سيني نشاء تا جوانه زني مرطوب باشد و هر روز آبياري گردد،بعد از جوانه زني هر موقع خاك خشك شد آب داده شود.

بعد از۱۵تا۲۰ روز بذر فيساليس جوانه ميزند.

نهال ها به اندازه ۱۰تا ۲۰سانت رشد كردند آن را جهت كشت انتقال دهيد.

بذر فيساليس در خاك هاي شني كه غني هستند به خوبي رشد مي كند. اگر خاك خيلي غني باشد باعث تشويق توليد زياد برگ و كاهش باردهي و محصول مي شود.دادن كود متوسط، باعث رشد رويشي بيش از حد و كاهش گل دهي مي شود.

هرچه مقدار كود دهي كمتر باشد ميزان محصول بيشتر است.

جوانه سبز شده را از وزش باد دور نگه داريد.

مكان آفتابي و پر نور مناسب رشد است.

برداشت ميوه فيساليس

برداشت محصول در شرايط گلخانه هاي در ايران، از اواسط بهمن آغاز مي گردد. رنگ ميوه در زمان رسيدن به نارنجي تا قرمز تمايل پيدا مي كند. عملكرد متوسط آن در هكتار حدود ۱۵ تن گزارش شده است.

براي خريد بذر فيساليس و ساير صيفي جات به فروشگاه بذر ظرافت مراجعه فرماييد.

گل مينا مانند گل آفتابگردان يك گل چندساله است و گلبرگ‌هاي درخشان و ستاره‌اي شكل دارد. شكل زيباي گل‌هاي مينا به باغ جلوه بسيار زيبايي مي‌دهد. گل مينا در رنگ‌هاي گل مينا قرمز، صورتي، بنفش، گل مينا سفيد و آبي است. در اواخر تابستان و پاييز كه بسياري از گل‌ها از بين مي‌روند، گل‌هاي مينا زنده هستند. برخي از انواعِ اين گياه بومي مي‌توانند تا ارتفاعِ ۱۸۰ سانتي‌متر رشد كنند. اما معمولاً اين گل‌ها در دو نوع، پاكوتاه (۲۰ تا ۳۰ سانتي‌متر) و پا بلند (۶۰ سانتي‌متر تا يك متر) رايج هستند. گل‌هاي اين گياه به رنگ‌هاي سفيد، صورتي و همچنين بنفش پررنگ هستند. تمام گونه‌هاي مينا در پاييز گل نمي‌دهند بلكه برخي در تابستان گل‌دهي مي‌كنند. برخي از انواع اين گل بلندند و بيش از ۶۰ سانتي‌متر رشد مي‌كنند؛ شما مي‌توانيد در تير ماه به ميزان يك‌سوم از ارتفاعِ اين گياه را كوتاه كنيد تا گياه جمع‌وجور و پرپشت باقي بماند. اين گياه بايد در معرض نور خورشيد قرار بگيرد، چندساله است و ۳۰ تا ۱۲۰ سانتي‌متر عرض دارد. مينا مي‌تواند هم در گلدان و هم در حاشيه باغ كاشته شود. از مزاياي اين گياه باغچه‌اي گل‌هاي زيباي آن، جذب پروانه‌ها، تحمل بالاي گياه در برابر خشكي و آسان بودن رشد و پرورش آن است.

كاشت گل مينا

فضايي را كه براي كاشت انتخاب مي‌كنيد بايد روزانه داراي ۶ تا ۷ ساعت نور خورشيد باشد، اين گياه سايه جزئي را نيز مي‌تواند تحمل كند. گل مينا به رطوبت حساس است. آبياري بيش‌ازحد يا خيلي كم باعث بدفرم شدن بوته‌ها مي‌شود. هم‌چنين اين گياه به خشكي مقاوم بوده ولي آبياري منظم باعث زيباتر شدن بوته‌ها و گل‌ها مي‌شود. گل مينا به سرما مقاوم بوده و در فصل زمستان و يخ بندان اندام‌هاي هوايي (برگ و گل) از بين مي‌رود ولي ريشه و طوقه گل سالم مي‌ماند و با گرم شدن هوا مجدد رشد مي‌كند. مي‌توان براي كاهش آبياري و حفظ رطوبت پس از رشد گياه در پاي آن مالچ ريخت.

گل مينا به دو طريق تكثير مي‌شود: اول) كاشت بذر گل مينا كه رايج است براي كاشت بذر گل مينا به صورت خانگي از اوايل بهار تا اواسط تابستان مي‌توان اقدام به كاشت نمود، براي توليد نشاء اواسط تابستان اقدام به كاشت بذر مينا مي‌كنند و در پاييز نشاءها را به زمين اصلي منتقل مي‌كنند. دوم) تقسيم بوته يا قلمه: گل مينا پاجوش توليد مي‌كند كه مي‌توانيد در فصل بهار يا پاييز اقدام به تكثير به اين روش نماييد به اين صورت كه پس از جداسازي پاجوش‌ها از بوته مادري آن‌ها را به محل اصلي كاشت (گلدان يا باغچه) منتقل كنيد.

اولين قدم براي كاشت بذر گياهان زينتي انتخاب خاك مناسب است، برخي از خاك‌هاي باغچه ممكن است مانع سبز شدن بذر و مرگ جوانه بشود بهتر است از خاك‌هاي آماده و بسته‌بندي استفاده كنيد. بهترين تركيب خاك براي كاشت اين بذر شامل ۳۰ درصد كوكوپيت + ۵۰ درصد پيت ماس يا ورمي كمپوست + ۲۰ درصد پرليت دانه ريز. ابتدا بذرها را داخل آب ولرم بريزيد تا به مدت چند ساعت خيس بخورند (حداقل ۳ تا ۱۰ ساعت) اين عمل باعث شده تا پوست خارجي بذرها نرم و شكسته شود و جوانه‌زني تسريع شود. بذرها به‌طور طبيعي بعد از اين مدت بايد ته طرف بروند.

براي اينكه تصميم بگيريم بذرها را نشاء كنيم يا مستقيم بكاريم بايد چند نكته را مدنظر داشته باشيم:

۱. در چه فصلي قرار داريم؟ اگر هوا هنوز سرد است بايد اقدام به نشاء كردن در محيطي گرم همانند منزل يا گلخانه كنيم و بعد از اتمام سرما به محل اصلي كاشت در فضاي باز (باغچه يا باغ) منتقل كنيم، اگر نه در فصل گرم سال هستيم مي‌توانيد به راحتي در فضاي باز اقدام به كاشت مستقيم در گلدان و باغچه كنيم.

۲. قصد كاشت در گلدان داريد يا باغچه؟ درصورتي‌كه مي‌خواهيد اقدام به كاشت در گلدان كنيد كاشت مستقيم مناسب است ولي براي كاشت در باغچه و براي اينكه فواصل كاشت منظم باشد نشاء كردن بذرها توصيه مي‌شود. بذرها را مي‌توانيد در گلدان يا سيني نشاء و يا حتي ليوان‌هاي يك‌بار مصرف نشا كنيد يا اينكه مستقيم در محل اصلي بكاريد، نشاء كردن نسبت به كاشت مستقيم مزاياي بيشتري دارد.

نشاء كردن بذر

ظرف كشت خود (ليوان يك‌بار مصرف يا سيني نشاء) را با خاك موردنظر پر كنيد، سپس اقدام به آبياري كنيد تا آب از انتهاي ظرف كشت خارج شود و خاك نشست كند. سپس سوراخي ريز به عمق ۰٫۵ تا ۱ سانتي‌متر ايجاد كنيد و يك يا دو عدد بذر را داخل آن قرار دهيد و سپس با خاك ورمي كمپوست روي بذرها بريزيد، البته مي‌توانيد از همان تركيب خاك نيز بر روي بذر بريزيد ولي استفاده از كمپوست باعث به وجود آمدن نشاءهايي قوي‌تر مي‌شود. دماي ايده آل براي كاشت بذر ۱۵ تا ۲۵ درجه است و نياز به محيطي خيلي گرم ندارد. اكنون ظرف كاشت را به محيطي مناسب ببريد و با اسپري خوب آبياري كنيد تا آب به بذرها برسد و خاك كاملاً مرطوب شود.

تا قبل از جوانه زدن بذرها نبايد اجازه دهيد سطح خاك خشك شود، اگر ظرف كاشت را در مقابل آفتاب مستقيم قرار داده‌ايد مشكلي نيست ولي بايد بيشتر مراقب بود تا خاك رطوبتش را از دست ندهد، چون بذر در عمق كمي كاشته شده كه به‌سرعت ممكن است در مقابل آفتاب خشك شود و جوانه بميرد. بعد از اينكه نشاء چهار برگه شد و رشد كافي كرد آن‌ها را به گلدان اصلي يا باغچه منتقل كنيد. اگر مي‌خواهيد گلدان را در منزل نگه‌داري كنيد حتماً بايد محيطي پرنور را برايش درنظر بگيريد، پشت پنجره جنوبي با حداقل ۸ ساعت نور در روز ايده آل است، اگر اين شرايط را نمي‌توانيد فراهم كنيد بايد از نورهاي كمكي (فلورسنت) استفاده كنيد براي اين كار بايد چراغ فلورسنت را در فاصله ۸ تا ۱۰ سانتي‌متري گياه قرار دهيد.

كاشت مستقيم بذر در باغچه

براي كاشت مستقيم بذر اولين نكته كه بايد به آن توجه نمود دماي محيط كاشت است، براي كاشت مستقيم در گلدان و در منزل در هر فصلي مي‌توان اقدام نمود ولي براي كاشت مستقيم در گلدان و فضاي باز يا در باغچه بايد بعد از گرم شدن هوا و اتمام سرما اقدام به كاشت بذر كرد. دماي محيط كاشت بايد ۱۵ تا ۲۵ درجه باشد.

ابتدا كود دامي پوسيده را بر روي بستر باغچه مي‌ريزيم و به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتي‌متر زيرورو مي‌كنيم تا مخلوط شود سپس اقدام به آبياري مناسب مي‌كنيم تا خاك كاملاً خيس شود بعد از گذشت چند ساعت از آبياري بذرها را با فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتي‌متر از يكديگر در عمق ۲ تا ۳ سانتي‌متري قرار مي‌دهيم و بر روي آن خاك قرار مي‌دهيم. سپس به آرامي اقدام به آبياري مي‌كنيم به‌طوري كه بذرها جابجا نشود و منتظر سبز شدن آن‌ها مي‌مانيم. تا قبل از جوانه‌زني خاك هرگز خشك نشود.

كاشت مستقيم بذر در گلدان

براي كاشت مستقيم بذر در گلدان ابتدا مطمئن مي‌شويم كه ته گلدان سوراخ‌هاي مناسبي براي خروج آب اضافي دارد سپس به ارتفاع ۴ سانتي‌متر كف آن ماسه درشت مي‌ريزيم و سپس گلدان را با تركيب خاكي كه در بالا گفته شد پر مي‌كنيم و خوب آبياري مي‌كنيم تا خاك نشست كند و آب از ته گلدان خارج شود. اكنون بذرها را در عمق ۲ برابر طول بذر (حدوداً ۰٫۵ تا ۱ سانتي‌متر) و در فواصل ۵ تا ۱۰ سانتي‌متري مي‌كاريم و روي آن را با كمپوست پوسيده يا همان تركيب خاك اصلي پر مي‌كنيم و به آرامي آبياري مي‌كنيم، بهتر است با افشانه يا اسپري آبياري شود تا بذرها جابجا نشود.

تا قبل از جوانه‌زني بذرها اجازه ندهيد خاك خشك شود و هميشه مرطوب باشد، بعد از جوانه‌زني بذرها بايد گلدان در جاي پرنور باشد. اگر اقدام به نگهداري گلدان در آپارتمان مي‌كنيد بايد توجه نمود كه ميزان نور دريافتي روزانه ۷ تا ۸ ساعت باشد. آبياري گياه بايد هر چند روز يك بار هنگامي كه سطح خاك كمي خشك شد انجام شود. تا قبل از جوانه‌زني بذرها و در صورتي كه هوا خيلي گرم نبود مي‌توانيد گلدان را با مشما شفاف كاور كنيد (بپوشانيد) تا با بالا رفتن رطوبت و دما جوانه‌زني سريع‌تر اتفاق بيفتد.

خواص گل مينا

اين گياه داراي خاصيت دارويي است و در درمان سردردهاي ميگرني بسيار مؤثر است. از دانه اين گياه روغن گل مينا يا EPO تهيه كرده در كشورهاي اروپايي در داروخانه بنام كپسول اپو به فروش مي‌رسد. اپوكپسول حاوي ۲۵۰ميلي‌گرم و يا ۵۰۰ميلي‌گرم روغن گل مينا است. علاوه بر اين مخلوط روغن گل مينا + ويتامين E به نام Efamol و نيز مخلوط روغن گل مينا + روغن ماهي را به نام Marin cap به فروش مي‌رسانند. روغن گل مينا حاوي اسيدهاي چرب ضروري از نوع اسيد لينولئيك (۷۰ درصد) و اسيد گامالينوئيك (۹ درصد) است. اسيدهاي چرب ضروري براي رشد و تكثير سلول‌هاي بدن ضروري هستند. موارد كاربرد داروها عبارت اند از:

در سندرم پيش‌قاعدگي

درمان درد پستان (ماستالژي)

درمان مالتيپل اسكلروز

درمان بي‌اشتهايي و بي‌اشتهايي شديد كه در ماليخوليا ديده مي‌شود.

درمان اگزماي آتوپيك صبح و شب

پماد آن در آلرژي پوستي و هر نوع تحريك پوستي مفيد است.

براي تهيه دمنوش گل مينا با دم كردن يك قاشق چاي‌خوري از پودر گياه در يك استكان آب جوش استفاده شود.

گل مينا به‌طور سنتي براي درمان ميگرن به‌عنوان دارويي مطمئن و پيش‌گيرنده مورد استفاده قرار گرفته است، اگر چه گل مينا به‌طور كامل موفق نبود اما امروزه MIG99 سبب پيشرفت و فراهم آوردن ماده‌اي مؤثر در درمان ميگرن محسوب مي‌شود. آزمايش‌ها بر روي ۱۰۷ بيمار مبتلا به ميگرن نشان داد افرادي كه به‌طور متناوب ۵ بار در يك ماه مبتلا به سردردهاي شديد مي‌شوند پس از درمان توسط MIG99 روزانه سه بار به مدت ۱۶ هفته فقط دو بار در ماه مبتلا به اين بيماري مي‌شوند. محققان در تلاش‌اند خواص دارويي MIG99 را به نحو مطلوبي افزايش دهند.

كوكب بومي مناطق جنوب شرقي آمريكا و از خانواده كاسني است. گل كوكب كوهي گياهي علفي يك‌ساله، دوساله و چندساله كه به‌عنوان گياهي براي مرزبندي باغ مورداستفاده قرار مي‌گيرد ارتفاع اين گياه به ۶۰ سانتيمتر نيز مي‌رسد. دوران گلدهي گل كوكب كوهي از اوايل تابستان تا اواسط پاييز است و با شروع فصل سرما گلدهي اين گياه به اتمام مي‌رسد. كوكب كوهي به رنگ‌هاي گل كوكب زرد، گل كوكب سفيد و نارنجي موجود است.

كاشت

براي كاشت بذر كوكب در فضاي باز بايد برطرف شدن دوران يخبندان و رسيدن دماي محيط در طول روز به ۲۰ در جه (دماي دروني خاك به حداقل ۱۰ درجه) صبر كرد و سپس بذرها را با فاصل مناسب از يكديگر كاشت و روي آن با لايه نازكي از خاك الك شده پوشاند و يا با فشار دادن بذرها به خاك شرايط را براي جوانه‌زني بذرها فراهم نمود سپس اقدام به آبياري محل كاشت بذر گل كوكب با استفاده از آبپاش دستي نمود براي اينكه بذرها با آبياري جابجا نشوند بهتر است از روش غرق آبي استفاده نشود بذرها معمولاً پس از ۵ تا ۱۵ روز شروع به جوانه‌زني مي‌كنند در طول مدت جوانه‌زني بايد رطوبت خاك را حفظ كرد و نياز به آبياري روزانه براي حفظ رطوبت خاك داريم.

براي كاشت گل كوكب در داخل منزل و يا گلخانه از ۶ تا ۸ هفته قبل از پايان زمستان نسبت به كاشت بذر در سيني نشا و يا بستر كشت حاوي كمپوست و يا هر گونه خاك سبك و سني اقدام نماييد سپس بذرها را به آرامي به سطح خاك مي‌فشاريم، بذرها براي جوانه‌زني نياز به نور دارند سپس بستر كشت را با استفاده از اسپري مرطوب مي‌كنيم دماي محيط را بين ۱۸ تا ۲۰ درجه تنظيم كرده و رطوبت خاك را تا پايان دوران جوانه‌زني بذرها حفظ مي‌كنيم معمولاً بذرها بين ۵ تا ۱۵ روز شروع به جوانه‌زني مي‌كنند. (توصيه شده براي ارقام چند ساله براي جوانه‌زني بذرها، بذرهاي كاشته شده را به مدت ۴ هفته در شرايط دمايي حدود ۴ درجه قرار داده شود و سپس دماي محيط را به ۱۸ درجه افزايش دهيم تا بذرها قدرت جوانه‌زني بيشتري داشته باشند) بعد از ۴ برگي شدن جوانه‌ها مي‌توان گياهان جوان را به گلدان‌هاي بزرگ‌تري انتقال داد. گياهان را قبل از انتقال به محيط باز بايد به مدت ۱۰ تا ۱۵ روز روزانه ۴ ساعت در شرايط دمايي محيط باز قرار داد تا گياهان جوان به شرايط دمايي محيط بيرون عادت كنند سپس گياهان آماده انتقال به محيط باز مي‌باشند.

نحوه نگهداري گل كوكب

قبل از انتقال گياهان جوان به محيط باز و يا كاشت بذر لازم است خاك محيط كشت به لحاظ زهكشي مناسب آماده كنيد گل كوكب كوهي به خاك غني خوب نياز ندارد و خاكي در حد متوسط ولي با زهكشي مناسب براي اين گياه بهتر است، قبل از انتقال و يا كاشت بذر خاك را تا عمق ۳۰ سانتيمتري شخم زده تا بافت نرم‌تري پيدا كند براي كاشت گياهان جوان بايد نقطه‌اي آفتابي در باغ را مد نظر قرار داد در صورت عدم تابش كافي نور خورشيد گل‌هاي كوكب كوهي كوچك و فاقد زيبايي كافي مي‌باشند سپس گياهان جوان را به فاصله ۲۰ تا ۳۰ سانتيمتري از يكديگر كاشته و اقدام به آبياري مي‌نماييم معمولاً كوكب كوهي از تاريخ كاشت بذر پس از ۱۰ تا ۱۲ هفته در صورت فراهم بودن شرايط لازم به گل مي‌نشيند.

براي رشد بهتر گياه اقدام به حذف گل پژمرده اقدام كنيد و همچنين حذف بوته‌هاي كم‌رشد در صورت تراكم بيش‌ازحد مي‌تواند به رشد بهتر گياه كمك كند براي جلوگيري از رشد آفات نيز بهتر است گياه در منطقه‌اي كه از تابش مستقيم نور خورشيد و همچنين تهويه مناسب برخوردار باشد قرار گيرد تا از رشد و گسترش آفات بخصوص كپك پودري جلوگيري شود.